De samenleving? Dat ben jij, dat ben ik, dat zijn de buren , je familie en nog bijna 18 miljoen andere Nederlanders.                                                                         Jij en ik maken er maar een klein deeltje van uit en hebben maar bar weinig invloed op deze hedonistische- postmoderne cultuur. Ofwel een beleveniscultuur, waarin experimenten en het breken met morele en sociale conventies helaas langzamerhand doelen op zichzelf zijn geworden. Hoe staan we daar eigenlijk zelf in?

      Onze cultuur wordt gekenmerkt door vrijheid, leven in het hier en nu en onafhankelijk willen zijn. Maat-schappelijk zijn we weinig meer betrokken, we zijn tolerant en staan graag borg voor gelijke kansen. Het werken op zich speelt geen centrale rol meer en wordt ondergeschikt gezien aan het privéleven. Onze leefstijl is impulsief en avontuurlijk geworden, maar ook vrijblijvend en ervaringsgericht. We zijn ook duidelijk individualistischer geworden en kiezen vaker voor vrienden dan voor familie. Veel van het oude is dus niet meer of dreigt alsnog te verdwijnen. Niet iedereen begrijpt deze grote maatschappelijke veran-deringen en kan zich daaraan vervolgens soepel aanpassen. Vanuit mijn achtergrond probeer ik bepaalde maatschappelijke feiten en bewegingen te duiden en te beschrijven.

                                                                                                                                                                          

About me

Mijn naam is Jan Ritman. Heb een afgeronde HBO studie Maatschappelijk werk gedaan en ben ervaren in maatschappelijke  zorg,  bejaardenzorg,  psychosomatische zorg en het wonen in  beschutte omgeving (hofjes). In een andere fase van mijn leven was ik werkzaam als paramedicus en bestuurlijk ben ik werk-zaam geweest in de non-profitsector, met name voor mensen met fysieke en maatschappelijke beperkin-gen. Gedurende tien jaar ben ik voor een medisch-sociaal hulpproject werkzaam geweest in Roemenië en heb in  Suceava voor de allerarmsten van de stad en omgeving  uiteindelijk een gratis huisartsenpraktijk opgezet, annex apotheek en een kleinschalig laboratorium. Armoede leidt namelijk altijd tot zorgmijding.  Gedurende vijf jaar coördineerde ik daar vijf parttime artsen en een verpleegkundige.

In de opmaat naar mijn opleiding maatschappelijk studeerde ik  sociologie in Utrecht. Na mijn pensionering werd dat filosofie aan de universiteiten van Amsterdam en Rotterdam. Als doener was het uiteindelijk best verhelderend, maar niet echt mijn ding: dus koos ik verder voor  psychologie.

 

Het welzijn van mensen en hun sociale leven gaat mij zeer ter harte en schrijf daarom graag over de achtergronden, de sociale structuren waarin ze leven en waarom en hoe mensen in bepaalde situaties handelen. Mensen worden doorgaans in een groep geboren en hebben hun gehele leven te maken met diverse en wisselende groepen. Zij blijven dus altijd gebonden aan en afhankelijk van hun medemensen;

Ons oerinstinct waarschuwt ons, door de evolutie heen,

 feilloos dat we als eenling nooit alleen kunnen overleven.

‘Sapere aude’ is mijn motto.

Het betekent ‘Durf te weten’. Het werd gebruikt in de Epistolae (brieven) van de Romeinse dichter Horatius. In 1784 was het ook het motto van de ‘Verlichting’ . Friedrich Schiller (Duits filosoof en dichter) hertaalde deze Latijnse oproep als  "Heb de moed wijs te zijn". Het is een oproep om zelf te willen onderzoeken en daaruit conclusies te trekken.

Kritisch denken was niet voor niets mijn eerste blog

_________________________________________________________________________________________________

De titel van mijn site is geleend van het boek van de emeritus socioloog Abram de Swaen